Waar ik het in mijn vorige blogpost had over het vastleggen van echte momenten door een vakkundig fotograaf (lees: zo één die niet alleen weet waarvoor ISO en diafragma staat, maar die het ook perfect kan toepassen), wil ik het nu even hebben over een laagdrempeligere vorm van fotografie die we allemaal beoefenen: smartphone fotografie.
Want hoewel ik een digitale camera heb (en sinds Lapland zelfs een enorm goede lens), moet ik bekennen dat onze relatie er één van hoogtes en laagtes is. Ik die hem te weinig aandacht geef. Hij die niet altijd doet wat ik vraag. Ge kent het wel. En onze occasionele uitstapjes en reizen samen, waarbij de passie kortstondig hoog oplaait, blijken ook slechts een pleister op een dieperliggende wonde: namelijk dat we simpelweg niet genoeg tijd maken voor elkaar. Toegegeven, dat er een ander in het spel is, helpt ook niet echt. Eén die dan nog eens continu in mijn gezelschap vertoeft, die ik wél door en door ken. Een maatje met wie ik veel deel -zelfs tot toilet- en badkamermomenten toe, ik beken- , die licht en luchtig is, geen gewicht op mijn schouders legt. Dat is erom vragen natuurlijk. Maar Nikon en ik hebben intussen een compromis gesloten: We trekken er voortaan maandelijks samen op uit voor een serieuze shoot, en dan gunt hij mij daartussen mijn momenten met mijn Iphone. Goede deal, toch?
Foto-gen
Als het op fotograferen aankomt, geloof ik dat er slechts twee soorten mensen bestaan: Zij die overal om zich heen fotowaardige situaties spotten, elementen die vastgelegd moéten worden. En zij die dat niet doen. Niet noodzakelijk omdat ze deze gebeurtenissen niet de moeite waard vinden (ze zullen heus wel eens wat foto’s nemen), maar eerder omdat ze niet overmatig enthousiast geraken door het vastleggen van een mooi beeld. Laat het duidelijk zijn tot welke categorie ik behoor. 😉
Ik heb wel al eens de opmerking gekregen dat ik moet genieten van het moment, in plaats van het per se te willen fotograferen. En ok, daar is iets van. Ik begrijp dat bezwaar, maar anderzijds ís dat voor mij een manier van geluk beleven. Ik kan tegelijk een beeld registreren en het moment inhaleren (multitaskende vrouw, jawel). Maar via deze weg wil ik mij toch excuseren bij iedereen die door mijn toedoen al eens in affronten viel omdat ik een banaliteit uit 25 verschillende standpunten probeerde vast te leggen. Sorry ook voor wie ik hiermee opgehouden heb, en aan degenen die nodeloos lang een bepaalde positie moesten aanhouden. Excuses, ’t zal nog gebeuren.
Omdat alles beter kan, schreef ik mij in voor een workshop waarin ik de finesses van de smartphone fotografie -intussen al een heel eigen domein- onder de knie kon krijgen. Want dat fotograferen op zich lukt wel aardig en de basis do’s en don’ts ken ik redelijk (lees: nooit inzoomen, geen flits gebruiken, focussen, scherpstellen,..), maar mijn kadreren kan beter en ik wil leren hoe je onderweg op een kwalitatieve manier foto’s bewerkt. En daarmee bedoel ik niet: er een Instagram filter over kieperen en wat spelen met contrast en helderheid. 😉
Hotel Bloom
Daarom trok ik afgelopen zaterdag naar Brussel, waar vlak naast de mooie Kruidtuin, het design hotel Bloom ons decor van de voormiddag zou vormen. De workshop werd georganiseerd door BlogAcademie en gegeven door de sympathieke Vicky Bogaert van smartphonefotografie.be. Zij bracht ons heel wat tips en handigheden voor tijdens het fotograferen bij. In veel gevallen zijn ze verbazingwekkend eenvoudig, maar je moet ze gewoon kennen. Daarnaast heb ik ook meteen twee apps geïnstalleerd die heel handig zijn wanneer je foto’s wil nabewerken. De eerste is Snapseed, een professionele foto-editor. Denk hierbij aan mogelijkheden zoals het afzonderlijk bewerken van verschillende delen van je foto, egaliseren (oftewel: storende elementen gaan wegwerken), en een tool voor het veranderen van het perspectief van bijvoorbeeld gebouwen (zo kan je een rechte muur schuin gaan zetten of omgekeerd). Hoe cool is dat allemaal niet! En dat zonder Photoshop én altijd beschikbaar onderweg. De tweede app is VSCO, waarmee je ook kan gaan bewerken en filters over je foto’s kan leggen. Volgens Vicky zijn de filters mooier dan deze van Instagram, en na wat gepruts kan ik dat wel beamen. Ze zijn lichtjes subtieler en ze comprimeren je foto’s ook niet (iets wat Instagram wel doet), dus je kan je bewerkte foto’s ook steeds afprinten.
Na de theorie mochten we wat we geleerd hadden uittesten in enkele kamers en publieke ruimtes van het hotel. Oordeel vooral zelf of er iets geslaagd tussen zit. Ik noem het geheel alvast ‘work in progress’. 😉
Lana x
Flashes of realness 